จุฬาตรีคูณ-อ้อมกอดพี่

 ขวัญชีวีพี่เอย  ขวัญเจ้าจงอย่าเลยจากไป
นอนเนื้อละมุนหนุนกลางหว่างใจ    พี่ประคองในอ้อมกอดไว้
ดารารายพิลาสถูกอริยวรรตพาตัวมาที่กองทัพ พอตื่นก็แผ่วละเมอถามอริยวรรต

จุฬาตรีคูณ-ใตัร่มมลุลี

อาภัสรา - โอ...มะลุลีร่มนี้มืดมนช้ำเหลือทนอับจนหัวใจ ต้องพรากรักไปภายใต้ร่มไม้ของเจ้านี้
ขัตติยะราเชนทร์ - ลืม...รักที่หลั่งลงฝังกับใจ ฝังฝากไว้ใต้ร่มมะลุลี จงลืมรักพี่ อย่ามีฤดีอาลัยต่อกัน
ขัตติยะราเชนทร์และเจ้าหญิงอาภัสรา ร่ำลากันก่อนเจ้าหญิงจะเข้าพิธีอุปภิเษกใต้ต้นมะลุลี

จุฬาตรีคูณ-ปองใจรัก

ดารารายพิลาส - โอ้ความรักเอย สุดชื่นสุดเชย สุดจะเฉลยรำพัน
อริยวรรต - รักเจ้าเฝ้าแต่ฝันผูกพัน รักพี่กระสันคอยหา
อริยวรรตเสี่ยงสัตย์กับสายน้ำคงคา ว่าหากข้ามแม่น้ำนี้ไปตามรักจะอยู่หรือสิ้นชีพ ผลเสี่ยงทายเป็นในทางวิบัติ หากแต่เจ้าหญิงดารารายผู้รอคอยอริยวรรตอยู่ในจุฬาตรีคูณ ทรงโต้ตอบกับอริยวรรตในมโนจิต

จุฬาตรีคูณ-จ้าวไม่ีมีศาล

 

จ้าวไม่มีศาล

“อริยวรรตผู้ทรยศของข้าฯ เอ๋ย ท่านได้มาแล้ว ยังสถานแห่งความรักนี้ มาเถิด จงมาดื่มความพิสวาสกับข้าฯ ณ ที่นี้ ด้วยรักนั้นได้ให้อภัยหมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง”  “ ความรัก” ระหว่าง อริยวรรต-ดารารายพิลาส นิ่งเฉยอยู่ไย แม้นว่าอนาคตกาลแห่งท้าวเธอคู่นี้ จะพบความวิบัติแห่งชีวิตด้วยความสลดใจ และไม่ว่าท้าวเธอคู่นี้ จะสู่สรวงสวรรค์ครรไลไปนานเพียงใดก็ตาม ทว่า อริยวรรต-ดารารายพิลาส ยังคงกลับฟื้นพระชนม์ชีพเสมอ

จุฬาตรีคูณ

 

จุฬาตรีคูณ

ดารารายพิลาส ธิดากษัตริย์แคว้นกาสี มีเมืองหลวงคือกรุงพาราณสี ผู้เกลียดและกลัวความงามเพราะเชื่อว่าพระมารดา ดาราราย ถูกสังเวยเพราะความงาม ดาราราย เป็นสตรีที่มีความงามเกินพรรณาและผู้ใหญ่ได้จัดการมั่นหมายให้สมรสกับกษัตริย์กรุงพาราณสี แต่ ดาราราย กลับมีคนรักอยู่ก่อนแล้ว นางได้หนีไปหาคนรักของนางหลังจากที่นางได้ให้ประสูตดารารายพิลาส ให้กับกษัตริย์กรุงพาราณสี ชาวเมืองพาราณสีจึงมีมติให้นางนำไปถ่วงน้ำที่จุฬาตรีคูณ ดารารายพิลาส จึงมักไปบวงสรวงจุฬาตรีคูณเพื่อขอให้นางอัปลักษณ์และไม่มีใครรัก นางจะได้ไม่ถูกนำมาถ่วงน้ำที่จุฬาตรีคูณเหมือนพระมารดา

คนธรรพ์รำพึง - ชรินทร์ นันทนาคร

ชื่นใดหาใครจะสู้ ชื่นยอดชู้กากี
กลิ่นเจ้านี้พี่ยังอาวรณ์ ดวงใจจากพี่ไป
ฤทัยพี่แทบขาดรอน อาวรณ์เจ้าไม่วาย
ตรอมตรมอยู่เดียวดาย ยามพระพราย
โชยกลิ่นเจ้ามา กลิ่นสุดาหอมระรื่น

จากไปวิมานเมืองแก้ว ลืมพี่แล้ว
ทรามชื่น พี่ทนฝืนระกำดวงใจ
รอคอยยอดเทวี ฤดีพี่แทบบรรลัย
ดวงใจพี่กังวล รวยรินกลิ่นสุคนธ์
ลอยหอมวน ดังกลิ่นเจ้าเอย พี่เลยฝืนใจข่ม

อยู่ไกลแม้ใจยังมั่น คงโศกศัลย์ ชีวี
ป่านฉะนี้เจ้าคงระทม นอนเดียวเปลี่ยวอุรา
น้ำตานวลเจ้าจะนอง ปรางทองเจ้าจะตรม
ใครพาเจ้าลอยลม ไปชิดชมเจ้ายอดสุดา
แก้วตา ขวัญใจพี่

คำร้อง-ทำนอง : ครูไสล ไกรเลิศ
ขับร้องต้นฉบับ : คุณชรินทร์ นันทนาคร