จุฬาตรีคูณ-อ้อมกอดพี่

 ขวัญชีวีพี่เอย  ขวัญเจ้าจงอย่าเลยจากไป
นอนเนื้อละมุนหนุนกลางหว่างใจ    พี่ประคองในอ้อมกอดไว้
ดารารายพิลาสถูกอริยวรรตพาตัวมาที่กองทัพ พอตื่นก็แผ่วละเมอถามอริยวรรต

จุฬาตรีคูณ-ใตัร่มมลุลี

อาภัสรา - โอ...มะลุลีร่มนี้มืดมนช้ำเหลือทนอับจนหัวใจ ต้องพรากรักไปภายใต้ร่มไม้ของเจ้านี้
ขัตติยะราเชนทร์ - ลืม...รักที่หลั่งลงฝังกับใจ ฝังฝากไว้ใต้ร่มมะลุลี จงลืมรักพี่ อย่ามีฤดีอาลัยต่อกัน
ขัตติยะราเชนทร์และเจ้าหญิงอาภัสรา ร่ำลากันก่อนเจ้าหญิงจะเข้าพิธีอุปภิเษกใต้ต้นมะลุลี

จุฬาตรีคูณ-ปองใจรัก

ดารารายพิลาส - โอ้ความรักเอย สุดชื่นสุดเชย สุดจะเฉลยรำพัน
อริยวรรต - รักเจ้าเฝ้าแต่ฝันผูกพัน รักพี่กระสันคอยหา
อริยวรรตเสี่ยงสัตย์กับสายน้ำคงคา ว่าหากข้ามแม่น้ำนี้ไปตามรักจะอยู่หรือสิ้นชีพ ผลเสี่ยงทายเป็นในทางวิบัติ หากแต่เจ้าหญิงดารารายผู้รอคอยอริยวรรตอยู่ในจุฬาตรีคูณ ทรงโต้ตอบกับอริยวรรตในมโนจิต

จุฬาตรีคูณ-จ้าวไม่ีมีศาล

 

จ้าวไม่มีศาล

“อริยวรรตผู้ทรยศของข้าฯ เอ๋ย ท่านได้มาแล้ว ยังสถานแห่งความรักนี้ มาเถิด จงมาดื่มความพิสวาสกับข้าฯ ณ ที่นี้ ด้วยรักนั้นได้ให้อภัยหมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง”  “ ความรัก” ระหว่าง อริยวรรต-ดารารายพิลาส นิ่งเฉยอยู่ไย แม้นว่าอนาคตกาลแห่งท้าวเธอคู่นี้ จะพบความวิบัติแห่งชีวิตด้วยความสลดใจ และไม่ว่าท้าวเธอคู่นี้ จะสู่สรวงสวรรค์ครรไลไปนานเพียงใดก็ตาม ทว่า อริยวรรต-ดารารายพิลาส ยังคงกลับฟื้นพระชนม์ชีพเสมอ

จุฬาตรีคูณ

 

จุฬาตรีคูณ

ดารารายพิลาส ธิดากษัตริย์แคว้นกาสี มีเมืองหลวงคือกรุงพาราณสี ผู้เกลียดและกลัวความงามเพราะเชื่อว่าพระมารดา ดาราราย ถูกสังเวยเพราะความงาม ดาราราย เป็นสตรีที่มีความงามเกินพรรณาและผู้ใหญ่ได้จัดการมั่นหมายให้สมรสกับกษัตริย์กรุงพาราณสี แต่ ดาราราย กลับมีคนรักอยู่ก่อนแล้ว นางได้หนีไปหาคนรักของนางหลังจากที่นางได้ให้ประสูตดารารายพิลาส ให้กับกษัตริย์กรุงพาราณสี ชาวเมืองพาราณสีจึงมีมติให้นางนำไปถ่วงน้ำที่จุฬาตรีคูณ ดารารายพิลาส จึงมักไปบวงสรวงจุฬาตรีคูณเพื่อขอให้นางอัปลักษณ์และไม่มีใครรัก นางจะได้ไม่ถูกนำมาถ่วงน้ำที่จุฬาตรีคูณเหมือนพระมารดา